پس از تنگه چاهکوه، دره ستارگان را باید یکی از دیدنی های قشم دانست که نمایشگاهی از تندیس های مرتفع و ستون های تراشیده با فرم هایی بدیع به شمار می رود.
روستایی به نام برکه خلف در 5 کیلومتری ساحل جنوبی جزیره نیز قرار دارد که با تندیس های غول پیکر طبیعی، مناظر زیبایی را خلق کرده است. مخروط های نوک تیز، ستون ها و ستونک های فرسایشی، آرک ها و جشنواره های دیواره های نواری از جنس ماسه در این مکان به چشم می خورند.
برای رفتن به دره ستارگان، از قشم به سمت ساحل جنوبی حرکت کنید تا به روستای برکه خلف (15کیلومتری قشم) برسید. دره ستاره ها در شمال این روستا و در فاصله 5 کیلومتری آن قرار دارد. مسیر تا روستا آسفالت است و از آنجا تا دره ستاره ها مسیر خاکی به طول تقریبی 500 متر برآورد می شود.
در این منطقه، سوراخ های بزرگ و کوچکی در دیواره ها مشاهده گردد. آن ها به گونه ای جلوه می کنند که گویی موجودات افسانه ای در آنجا قرار دارد. مردم منطقه به این اقلیم، استار اوتیده می گویند و بر این باور هستند که اینجا، محل برخورد ستاره ای از آسمان به زمین بوده که باعث خلق چنین مناظر دیدنی در قشم شده است.
در گوشه و کنار ستون ها و دره ستاره ها، راه هاى تنگ، باریک و گاه پهن و وسیعی به چشم می خورد که با نظم خاص خود گردشگر را مبهوت خود می کند.
این دره تماشایی که در شمال روستای خلف قرار گرفته، دارای قدمتی در حدود دو میلیون سال مربوط به دوره زمین شناسى سنوزوئیک بوده و بر اثر فرسایش، به چنین شاهکاری بدل گشته است.
منظره های این دره آنقدر تماشایی و جالب بود که جزء آثار طبیعی در سازمان یونسکو به ثبت رسید.
بابد توجه داشت که دره ستارگان در واقع بخشی فرسایش یافته بر اثر آب‌های سطحی، رگبارهای فصلی و تندبادها است. قسمت هایی از جنس زمین سخت تر بوده در برابر فرسایش مقاومت بیشتری داشته و بخش های سست و ضعیف تر، در مقابل عوامل فرسایشی به سرعت واکنش نشان داده و از بین رفته اند. دو جنس متفاوت در دیواره های دره ستاره وجود دارد، لایه ای ضخیم و لایه ای نازک.
علاوه بر موارد گفته شده ،لایه ضخیم با جنسی نرم و طیف رنگی از کرم تا خاکستری روشن در زیر لایه نازک که به نسبت سخت و دارای طیف رنگی سفید تا خاکستری تیره است، قرار دارد. لایه زیرین (لایه ضخیم) سست و در برابر فرسایش سریع تخریب می شود ولی لایه نازک رویی مقاوم است و مثل یک سپر از لایه زیرین محافظت می کند. سختی و مقاومت این لایه به خاطر وجود نوعی سیمان طبیعی(آهکی) در ترکیبات خاک این لایه است.
اگر قسمتی از لایه روی از بین برود و یا شکافی داشته باشد، لایه زیرین به سرعت فرسایش یافته و دره های کوچک و شکاف های مختلف به وجود می آید.
